Монгол Улс нь 1921 оны үндэсний ардчилсан хувьсгалаар нийгмийн хуучин тогтолцоог халснаар эрх зүйн шинэ тогтолцоо үүсч, улмаар 1940 оноос Үндсэн хуулиа шинэчлэн баталж, социалист чиг баримжаагаар хөгжих үндсийг бүрдүүлснээр 1941 оноос гадаадын иргэдийг хянах бүртгэх, виз олгох, БНМАУ-ын харьяат болгох дүрэм, журмыг шинэчлэн тогтоожээ. Иймд 1921-1940 оныг хүртэлх хугацаанд Монгол Улсад оршин суугч гадаадын иргэдийн харьяаллын талаар төрөөс хэрэгжүүлсэн бодлого тус улсын тусгаар тогтнол, бүрэн эрхт байдлыг бэхжүүлэх, үндэсний аюулгүй байдлыг хангахад гүйцэтгэсэн түүхэн ач холбогдлыг тодруулах нь судалгааны зорилго болно.